در تنگ پر تبرک آن نازنین عبا
سالروز ولادت پیامبر گرامی اسلام بهانه ای است تا ازاشعار فراوان درستایش
حضرت محمد (ص) یاد شود که در دیوان غالب شاعران بزرگ پارسی ثبت شده و نمونه
های فراوان می توان به دست داد چه از فردوسی چه سعدی چه مولانا و چه نظامی
و چه دیگران.
در زمانه ما اما یکی با بقیه متفاوت است و ده ها سال است که حس و حال خاصی به همه می دهد.
در شعر معاصر سروده سیاوش کسرایی که آن رابه صورت ترانه فرهاد مهراد
خوانده در ذهن و زبان مردم سخت آشنا و شیرین نشسته است. حال آن که نه
سیاوش کسرایی و نه فرهاد مهراد چندان با این مضامین شناخته نمی‌شدند.
عنوان این شعر و ترانه «وحدت» است اما به «والا پیام دار» شهرت یافته است:
« الملک یبقی مع الکفر
ولا یبقی مع الظلم
والا پیام دار
محمد
گفتی که یک دیار
هرگز به ظلم و جور
نمی مانُد
برپا و استوار
هرگز! هرگز!
والا پیام دار محمد
آن گاه
تمثیل وار کشیدی
عبای وحدت
بر سر پاکان روزگار
والا پیام دار محمد
در تنگ پر تبرک آن نازنین عبا
دیرینه ای محمد
جا هست
بیش و کم
آزاده را
که تیغ کشیده است
بر ستم...
والا پیام دار محمد ...»